TOTUS TUUS XX Dzień Papieski Niedziela, 11 października 2020 roku

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 10, październik 2020 23:37

List pasterski Episkopatu Polski
zapowiadający obchody XX Dnia Papieskiego >>>

Interpretacja hasła >>>

Rozważania różańcowe na XX Dzień Papieski >>>

Jubileusz kapłaństwa

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 10, luty 2013 20:20

9 i 11 maja 2006r.  w kościele pw. świętego Rafała Kalinowskiego odbywały się uroczystości w 30 rocznicę kapłaństwa proboszcza ks. Kazimierza Łukjaniuk oraz księży jubilatów.

We wtorkowej mszy uczestniczył ks. Kanonik Zdzisław Brzozowski, proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Szczecinie. Licznie zgromadzeni przedstawiciele społeczności parafialnej oraz młodzież, uhonorowała wiązankami kwiatów proboszcza ks. Kazimierza Łukjaniuka dziękując za trud pracy, duchowe wsparcie, postawę i miłość, jakimi obdarza parafian.

Czwartkową mszę w intencji całego Kościoła, całej ludzkości i trzydziestolecia posługi kapłańskiej celebrował ksiądz biskup Marian Kruszyłowicz. Ekscelencji towarzyszyli księża jubilaci: Kazimierz Łukjaniuk, Kazimierz Bednarski, Edmund Koland, Józef Olszewski oraz Kazimierz Piasecki.

Fundament Kościoła to wiara. Fundament Kościoła wynikający z Boga to miłość. Kapłaństwo jest posłannictwem i mocą w osobie Jezusa Chrystusa. Mury świątyni pozwalają nam budować Kościół żywy na całym świecie. Misja umacnia nas w wierze. Realizujemy te zadania w oparciu o Słowo Boże, Ewangelię Jezusa Chrystusa, który jest naszym obrońcą.- powiedział podczas kazania ks. Biskup Marian Kruszyłowicz.

Uczniowie z Zespołu Szkół Ogólnokształcących oraz Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych wyrazili uznanie i wdzięczność proboszczowi za jego dotychczasową służbę.  ZDJĘCIA >>>

Redakcja „Dziennika Nowogardzkiego” składa księdzu Kazimierzowi Łukjaniukowi najserdeczniejsze życzenia, przede wszystkim życzymy obfitości Bożych darów, dużo zdrowia, siły i wytrwałości w tej trudnej, ale i jakże pięknej posłudze kapłańskiej.

Mateusz Wasielewski „Dziennik Nowogardzki”

 

Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie

K. C. Norwid

Wywiad z proboszczem parafii pod wezwaniem Św. Rafała Kalinowskiego ks. Kazimierzem Łukjaniukiem z okazji trzydziestolecia posługi kapłańskiej.

„Dziennik Nowogardzki”: Kiedy się wszystko zaczęło? Jakie były początki powołania księdza?

Ks. Kazimierz Łukjaniuk: Na to pytanie jest bardzo trudno odpowiedzieć. O kapłaństwie zacząłem myśleć przed maturą, kiedy miałem zdecydować, co dalej. Sądzę, że tak naprawdę odpowiedzią na pytanie jest wypowiedź mojej mamy, która tuż po święceniach kapłańskich zdradziła mi tajemnicę. Jej marzeniem od dziecka było, aby mieć syna kapłana. Całe życie modliła się o to. Można powiedzieć więc, że moje kapłaństwo rozpoczęło się o wiele wcześniej.

„DN”: Pierwsze chwile w Seminarium. Czy pamięta ksiądz, jakie towarzyszyły temu uczucia i wrażenia?

Ks. K.Ł.: Pierwsze chwile w Seminarium były bardzo trudne. Po tygodniu pobytu musiałem je opuścić i walczyć z komisją poborową. Od samego początku groziło mi pójście na trzy lata do wojska, do Marynarki Wojennej w Ustce. Trwało to prawie półtora miesiąca. Nie chciałem na samym początku przerwać mojego pobytu w Seminarium. Towarzyszyło mi uczucie niepewności. Mówiąc uczciwie, każdy, kto czuje się powołany, kto ma świadomość odpowiedzialności ma uczucie niepewności, czy ta droga, którą w tym momencie wybrał jest tą, którą powinien kroczyć. Pierwsze lata i cały pobyt w Seminarium nie był taki prosty, bo człowiek każdego dnia się zastanawia czy czasami się nie pomylił.

„DN”: Jak wspomina ksiądz swoich kolegów, profesorów?

Ks. K.Ł.: Wspominam bardzo pięknie. Najlepszym na to dowodem jest fakt, że i dzisiaj spotykamy się, po trzydziestu latach święceń kapłańskich po to, by wspólnie uczestniczyć w ofierze Mszy św., dziękować Bogu za dar kapłaństwa. Mam wielu wspaniałych przyjaciół z mojego roku, ale i także młodszych i starszych, z którymi współpracuję. Dzisiaj wspomnienia są szczególnie ważne, ponieważ jesteśmy rozbici w czterech diecezjach, od Wrocławia po Gdańsk.

„DN”: Kiedy i z czyich rąk przyjął ksiądz święcenia kapłańskie?

Ks. K.Ł.: Święcenia kapłańskie przyjąłem 9 maja 1976 roku z rąk ks. Biskupa Jerzego Skroby, pierwszego biskupa Diecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Miało to miejsce w odbudowującej się katedrze szczecińskiej, która dźwigała się z ruin II wojny światowej.

„DN”: Gdzie został ksiądz skierowany na swoją pierwszą placówkę duszpasterską?

Ks. K.Ł.: Pierwszą moją parafią, był Poczernin koło Stargardu. Zaraz po święceniach przez miesiąc czasu zastępowałem księdza proboszcza, który był na urlopie zdrowotnym. W tym czasie przypadły uroczystości Bożego Ciała, musiałem załatwić pozwolenie na procesję w urzędzie państwowym. Spoczywało na mnie wiele obowiązków, był to czas prawdziwego chrztu w kapłaństwie. Później rozpocząłem normalną pracę kapłańską jako wikariusz w parafii im. Najświętszej Marii Panny w Pełczycach, gdzie spędziłem trzy lata.

„DN”: Czy ma ksiądz swoje motto życiowe?

Ks. K.Ł.: Tak. Każdy, kto staje przed święceniami kapłańskimi, takie motto wybiera sobie, umieszcza na obrazku prymicyjnym. Motto to towarzyszy każdemu księdzu przez całe życie. Moim mottem jest zdanie wyjęte z jednego wiersza Kamila Cypriana Norwida: „Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie.” Mam tą świadomość, że Bóg towarzyszy mi w poczynaniach ciągle przemawiając, czasami w najdziwniejszy sposób.

„DN”: Czym interesuje się ksiądz poza pracą?

Ks. K.Ł.: Interesują mnie podróże. Całe moje życie kapłańskie jest podróżą, po Polsce i świecie, często w formie pielgrzymek po różnych sanktuariach Europy i nie tylko. Zawsze od początku interesowałem się sportem, jestem czynnym kibicem. Po za tym lubię czytać książki, które są dla mnie drugą pasją.

„DN”: Lata posługi kapłańskiej przypadły na trudny okres dla Kościoła i Ojczyzny. Skąd ksiądz czerpał siłę?

Ks. K.Ł.: Niestety taka jest prawda. Czas jest zawsze trudny dla Kościoła. Był trudny w minionym okresie otwartej walki z Kościołem, ale dzisiaj wcale nie jest łatwiejszy. Dzisiaj nie boję się tego mówić i robię to coraz głośniej, bo Kościół i Ojczyzna potrzebują ludzi, którzy potrafią się dla nich poświęcić. Był taki czas, kiedy obwiązywał  slogan: proletariusze wszystkich krajów łączcie się, a dzisiaj niestety obowiązuje hasło: liberałowie wszystkich krajów łączcie się. Myślę, że są jakieś siły w świecie, którym zależy na tym, by zniszczyć Kościół, Ojczyznę, patriotyzm. To ostatnie zaczyna tracić na wartości.

„DN”: Co przeżywa ksiądz, który po trzydziestu latach odprawia po raz kolejny Mszę świętą?

Ks. K.Ł.: Ksiądz, który jest uczciwy wobec siebie i wobec Boga przeżywa to samo, co stając po raz pierwszy przed Ołtarzem. Msza święta dla mnie jest spotkaniem z Bogiem, jest wielkim przeżyciem, siłą i mocą do tego żeby na nowo stawać przy Ołtarzu i na nowo podejmować trud. Na nowo realizować zadania, podejmować walkę ze swymi słabościami. Zawsze była i jest dla mnie przez trzydzieści lat najważniejsza.

Rozmawiał: Mateusz Wasielewski

Wolińska Kapituła Kolegiacka

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 09, luty 2013 12:58

W niedzielę 14 września 2008 r. dekretem abp. Zygmunta Kamińskiego ustanowiona została Wolińska Kapituła Kolegiacka przy kościele pw. św. Mikołaja w Wolinie, który został podniesiony do godności kościoła kolegiackiego. 15 października zatwierdził on dla tejże kapituły statuty, będące zbiorem przepisów szczegółowych. Kapitułę stanowi kolegium duchownych prałatów i kanoników, ustanowione w celu sprawowania i uświetniania kultu Bożego w kościele katedralnym (kapituła katedralna) lub kolegiackim (kapituła kolegiacka).

       Jest to piąta kapituła w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Wcześniej powstały kapituły w Szczecinie (katedralna) oraz w Kamieniu Pomorskim, Myśliborzu i Stargardzie Szczecińskim (kolegiackie).

       Kapituły miały swój początek już w Kościele starożytnym, okres świetności przeżywały w średniowieczu. Ich zakres obowiązków, szczególnie kapituł katedralnych, był szerszy. Wspomagały biskupa w zarządzaniu diecezją, wybierały wikariusza kapitulnego podczas wakansu stolicy biskupiej. Dziś głównym ich zadaniem, zgodnie z kan. 503 Kodeksu Prawa Kanonicznego, jest sprawowanie „bardziej uroczystych czynności liturgicznych w kościele katedralnym lub kolegiackim” oraz przyczynianie się do uświetniania życia liturgicznego Kościoła, zachowania przepisów liturgicznych i gorliwego uczestnictwa wiernych.

       To zadanie jest też wymienione jako pierwszoplanowe w dekrecie i statutach kapituły. Do innych zadań należy wcielanie ducha Soboru Watykańskiego II i nauczania papieskiego, umacnianie wiary i polskości w tej części archidiecezji, budzenie świadomości dziedzictwa historycznego ziemi wolińskiej, roli Kościoła katolickiego na tym terenie. Zalecana jest kapitule odpowiedzialna kontynuacja dzieła św. Ottona z Bambergu poprzez duszpasterstwo służące nowej ewangelizacji.

       Ksiądz Arcybiskup przytoczył historyczne podstawy ustanowienia kapituły w Wolinie. Tutaj ustanowiona była 14 października 1140 r. przez papieża Innocentego II pierwsza siedziba biskupstwa pomorskiego, tu pochowany został jej pierwszy bp Wojciech w nieistniejącej już katedrze pw. św. Wojciecha. Zachowany kościół pw. św. Mikołaja bywał przez mieszkańców nazywany katedrą. Został on wzniesiony z powojennych ruin i poświęcony 15 października 2000 r. Dziś jest główną świątynią miasta.

       Nowo powołana kapituła w Wolinie liczy obecnie 11 kanoników gremialnych, czyli rzeczywistych (statut przewiduje też możliwość nominacji kanoników honorowych). Ich strojem uroczystym jest czarna sutanna z obszywkami, guzikami i pasem koloru fioletowego, tegoż koloru mantoletem (krótką peleryną) noszonym na białej komży, czarnym biretem z fioletowym pomponem. Do tego dochodzi dystynktorium (insygnium, czyli odznaka) zawieszone na łańcuchu, wskazujące na godność. Na jego awersie widnieje św. Otton i Matka Boża Częstochowska oraz gryf pomorski i krzyż. Na rewersie znajduje się herb Wolina oraz napis: Wolin – I stolica biskupia 1140-76.

       Sześciu kanoników pełni w kapitule określone funkcje. Przewodniczy jej ks. Jan Uberman jako prepozyt kapituły. Kustoszem (ekonomem) zawiadującym mieniem kapituły jest ks. Antoni Włodarski. Promotor, którym jest ks. Kazimierz Łukjaniuk, troszczyć się będzie o piękno liturgii. Jako teolog głosić lub organizować konferencje będzie ks. Ryszard Kamiński. Spowiedź św. w kolegiacie i władza rozgrzeszania to obowiązek penitencjarza – ks. Marka Kosińskego. Sekretarzuje i strzeże akt sekretarz ks. Wojciech Helak.

       Uroczysta instalacja Wolińskiej Kapituły Kolegiackiej nastąpiła 15 października. Dokonał jej w zastępstwie abp. Zygmunta Kamińskiego abp. senior Marian Przykucki. Uroczystość rozpoczęto od odczytania dekretu ustanawiającego kapitułę. Następnie abp Przykucki wręczył każdemu kanonikowi dystynktorium, wymieniając braterski uścisk. Kanonicy zajęli w stallach należne im miejsca. Potem grono kanoników złożyło wyznanie wiary i na ołtarzu potwierdziło je indywidualnym podpisem.

       Przedstawiciele władz samorządowych zakomunikowali o przyznaniu Honorowego Obywatelstwa Gminy i Miasta Wolin abp. Zygmuntowi Kamińskiemu. Rada Miejska kierowana przez burmistrza Eugeniusza Jasiewicza na swoim posiedzeniu podjęła o tym stosowną uchwałę 30 września.

       Dalej abp Przykucki koncelebrował z nowo mianowanymi kanonikami Mszę św. Śpiewy wykonywał Chór Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego pod dyrekcją Tadeusza Buczkowskiego. Potem nadszedł czas gratulacji składanych kanonikom przez przybyłych przyjaciół i wiernych z ich parafii. Na zakończenie odbyła się agapa w gmachu miejscowego liceum.

 Nasza Redakcja życzy członkom Kapituły Kolegiackiej w Wolinie pomyślnej służby Kościołowi nad Odrą i Bałtykiem.

       Tekst pochodzi z TYGODNIKA NIEDZIELA , Edycja szczecińska 44/2008, Wolińska Kapituła Kolegiacka, Dominik Cywiński

Laur Cisowy

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 09, luty 2013 12:27

 Laur Cisowy 2007 dla Księdza Kazimierza Łukjaniuka

   „Laury Cisowe" czyli coroczne, honorowe nowogardzkie nagrody przyznawane za wybitne osiągnięcia za promocję Ziemi Nowogardzkiej wręczane były już po raz ósmy. Po raz pierwszy przyznano je w 2001 roku. Do tej pory na liście nagrodzonych znajdowały się 83 nazwiska i nazwy firm. W tym roku dopisano kolejne siedem osób. Na początku stycznia Kapituła przyznająca tę nagrodę ogłosiła listę 23 nominowanych. Nazwiska nagrodzonych poznaliśmy na piątkowej gali.

   Za „Działalność społeczną" uhonorowano ks. Kazimierza Łukjaniuka i pastora Cezarego Komisarza.

   Oficjalne uzasadnienie:

   Ksiądz Proboszcz Kazimierz Łukjaniuk przebywa w gminie Nowogard od 1985 roku. Utworzył parafię w Długołęce i wybudował tam Dom Parafialny. Od 1992 roku jest proboszczem w Parafii Rzymskokatolickiej p.w. św. Rafała Kalinowskiego. Z pomocą wiernych wybudował Kaplicę, Dom Parafialny, a od 1999 zajął się budową nowego kościoła. Ksiądz proboszcz to sprawny organizator prac budowlanych. Ostatnio dzięki jego staraniom wykonano elewację Kościoła, wykonano nowy witraż Jana Pawła II, dokończono posadzkę z granitu, na wieży kościoła umieszczono dzwony oraz wykonano złocenia bocznych ołtarzy. Ksiądz Kazimierz Łukjaniuk to kapłan i społecznik. Współpracuje ze Związkiem Sybiraków. Organizuje wystawy, uroczystości, koncerty oraz wycieczki. Ma dobry kontakt z młodzieżą, współpracuje ze szkołami. Zapytany o swoje zainteresowania wskazał na swoją działalność w ruchu pielgrzymkowym. Jest jednym z organizatorów pielgrzymki ze Świnoujścia i Szczecina na Jasna Górę.

Tekst przytoczony za DZIENNIKIEM NOWOGARDZKIM 22 stycznia 2008 r.