Odpust w parafii 2007

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 26, listopad 2012 21:30

Odpusty w Kościele

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 26, listopad 2012 11:10

Nauka o odpustach łączy się z tajemnicą Bożego Miłosierdzia. W sakramencie pojednania grzesznik otrzymuje przebaczenie wyznanych grzechów, za które szczerze żałuje. Dzięki temu może on osiągnąć wieczne zbawienie.
Uzyskane przebaczenie nie uwalnia jednak od kar doczesnych (czasowych), które spotykają nas za życia lub po śmierci w czyśćcu. Uwolnieniu od tych kar służy właśnie obfity skarbiec odpustów Kościoła.

Odpust jest to darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy.

Rozróżnia się odpusty cząstkowe i zupełne (zależnie od tego, w jakim stopniu uwalniają nas od kary doczesnej). Odpusty te może zyskiwać każdy ochrzczony po spełnieniu odpowiednich warunków dla siebie lub ofiarowywać je za zmarłych.

Warunki uzyskania odpustu zupełnego:

• Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy)
• Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna
• Przyjęcie Komunii świętej
• Odmówienie modlitwy (np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario") w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego papieża, choć i ta modlitwa jest bardzo cenna; modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia papież. Intencje te są często ogłaszane, m.in. na naszych stronach z kalendarzem na dany miesiąc)
• Wykonanie czynności związanej z odpustem

Ewentualna spowiedź, Komunia święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego mogą być wypełnione w ciągu kilku dni przed lub po wypełnieniu czynności, z którą związany jest odpust; między tymi elementami musi jednak istnieć związek.

Po jednej spowiedzi można uzyskać wiele odpustów zupełnych, natomiast po jednej Komunii świętej i jednej modlitwie w intencjach papieża - tylko jeden odpust zupełny.

Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia - wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje). Przez taki dar sam ofiarodawca zyskuje dla siebie odpust zupełny w godzinie swojej śmierci.

Odpustów (zarówno cząstkowych, jak i zupełnych) nie można ofiarowywać za innych żywych.

Wybrane praktyki związane z uzyskaniem odpustu zupełnego:

• Adoracja Najświętszego Sakramentu przez co najmniej pół godziny (jeśli jest krótsza - odpust cząstkowy);
• Nawiedzenie jednej z czterech rzymskich bazylik patriarchalnych (św. Piotra, św. Pawła za Murami, Matki Bożej Większej lub św. Jana na Lateranie) i odmówienie w niej Ojcze nasz i Wierzę:
• w święto tytułu tej bazyliki,
• w jakiekolwiek święto nakazane (np. we Wniebowzięcie NMP),
• raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego;
• Przyjęcie błogosławieństwa udzielanego przez Papieża Urbi et Orbi (Miastu i Światu) - choćby tylko przez radio lub telewizję;
• Adoracja i ucałowanie Krzyża w trakcie liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek;
• Odmówienie modlitwy Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu po Komunii świętej przed obrazem Jezusa Chrystusa w każdy piątek Wielkiego Postu oraz w Wielki Piątek (w pozostałe dni - odpust cząstkowy);
• Uczestnictwo w uroczystym zakończeniu Kongresu Eucharystycznego;
• Uczestnictwo w rekolekcjach trwających przynajmniej trzy dni;
• Publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Sercu Jezusowemu O Jezu Najsłodszy w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa (w inne dni - odpust cząstkowy);
• Publiczne odmówienie aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi O Jezu Najsłodszy, Odkupicielu w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata (w inne dni - odpust cząstkowy);
• Posługiwanie się przedmiotami pobożności (krucyfiksem, krzyżem, różańcem, szkaplerzem, medalikiem), o ile zostały pobłogosławione przez Papieża (ewentualnie - przez biskupa), po odmówieniu jakiejkolwiek formuły wyznania wiary w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła 29 czerwca; jeśli przedmioty były pobłogosławione przez kapłana lub diakona - odpust cząstkowy;
• Przyjęcie Pierwszej Komunii świętej lub pobożne uczestnictwo w takiej uroczystości;
• Sprawowanie i uczestnictwo we Mszy świętej prymicyjnej;
• Sprawowanie i uczestnictwo we Mszy świętej z okazji 25-, 50- i 60-lecia kapłaństwa;
• Odmówienie w całości (i bez przerwy) przynajmniej jednej części różańca (pięciu dziesiątek) w kościele, kaplicy publicznej, w rodzinie, wspólnocie zakonnej czy pobożnym stowarzyszeniu, połączone z rozmyślaniem nad rozważanymi tajemnicami (odmówienie poza tymi miejscami lub wspólnotami - odpust cząstkowy);
• Jednorazowe nawiedzenie kościoła, w którym trwa Synod diecezjalny;
• Pobożne odmówienie (śpiew) modlitwy Przed tak wielkim Sakramentem podczas liturgii Wieczerzy Pańskiej po Mszy świętej (w Wielki Czwartek) oraz w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało); w innym czasie - odpust cząstkowy;
• Publiczne odmówienie (śpiew) hymnu Ciebie Boga wysławiamy (Te Deum) jako podziękowanie za otrzymane łaski w ostatnim dniu roku (w innym czasie, nawet prywatnie - odpust cząstkowy);
• Publiczne odmówienie (śpiew) hymnu Przyjdź Duchu Święty (Veni Creator) w Nowy Rok i w uroczystość Zesłania Ducha Świętego (w pozostałe dni, nawet prywatnie - odpust cząstkowy);
• Odprawienie Drogi Krzyżowej po spełnieniu następujących warunków:
• odprawienie przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej (np. w kościele, na placu przykościelnym);
• musi być 14 krzyżyków;
• rozważanie Męki i śmierci Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji);
• wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mogą tego czynić); jeśli ktoś z powodu słusznej przyczyny (np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła itp.) nie może odprawić Drogi Krzyżowej wg podanych tutaj warunków, zyskuje odpust zupełny po przynajmniej półgodzinnym pobożnym czytaniu lub rozważaniu Męki Chrystusa
• Nawiedzenie kościoła parafialnego w święto tytułu lub w dniu 2 sierpnia, kiedy to przypada odpust "Porcjunkuli" po odmówieniu Ojcze nasz i Wierzę;
• Nawiedzenie kościoła i ołtarza w dniu nawiedzenia i odmówienie Ojcze nasz i Wierzę;
• Nawiedzenie kościoła lub kaplicy we wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (2 listopada) i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę;
• W dniach od 1 do 8 listopada za nawiedzenie cmentarza z równoczesną modlitwą za zmarłych - codziennie odpust zupełny, który można ofiarować wyłącznie za zmarłych (za nawiedzenie cmentarza w inne dni - odpust cząstkowy również wyłącznie za zmarłych);
• Nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonników w święto ich założyciela i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę;
• Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych podczas liturgii Wigilii Paschalnej w Wielką Noc lub w rocznicę swojego chrztu (jeśli przy pomocy innej formuły w innym czasie - odpust cząstkowy)

Ponadto dla Polski zostały zatwierdzone także dwa dodatkowe odpusty zupełne:

• Uczestnictwo w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w Wielkim Poście w jakimkolwiek kościele na terenie Polski;
• Nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w następujące dni:
  • w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca)
  • w święto tytułu
  • w dniu 2 sierpnia (odpust "Porcjunkuli")
  • jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uznania

Odpusty cząstkowe: O niektórych odpustach cząstkowych wspomniano już, wymieniając odpusty zupełne.

Są trzy ogólne warunki uzyskania odpustu cząstkowego:

1. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeśli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia wznosi myśli do Boga z pokorą i ufnością, dodając w myśli jakiś akt strzelisty, np. "Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami"
2. Jeśli wierny powodowany motywem wiary przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście lub dzieląc się z nimi swoimi dobrami, uzyskuje odpust cząstkowy
3. Gdy wierny w intencji umartwiania się, odmówi sobie czegoś godziwego, a przyjemnego dla siebie, uzyskuje odpust cząstkowy. Warunek ten ma zachęcić wiernych do praktykowania dobrowolnych umartwień

Odpust cząstkowy jest związany z odmówieniem wielu znanych modlitw i można go uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia. Niektóre z modlitw związanych z odpustem cząstkowym to: Anioł Pański (lub Regina Caeli w Okresie Wielkanocnym); Duszo Chrystusowa; Wierzę w Boga; Psalm 130 (Z głębokości); Psalm 51 (Zmiłuj się...); odmówienie Jutrzni lub Nieszporów za zmarłych; Panie, Boże wszechmogący (modlitwa z Liturgii Godzin, Jutrznia w Poniedziałek II tygodnia psałterza); modlitwa św. Bernarda (Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo); Wieczny odpoczynek; Witaj, Królowo, Matko Miłosierdzia; Pod Twoją obronę; Magnificat; odmówienie jednej z sześciu litanii zatwierdzonych dla całego Kościoła (do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańskiej do NMP, do świętego Józefa lub do Wszystkich Świętych); pobożne uczynienie znaku Krzyża świętego.

Homilia wygłoszona przez Ks.Abp. Mariana Przykuckiego dnia 20 listopada 2008 roku w czasie Mszy św. odpustowej w Kościele Parafialnym pw. Św. Rafała Kalinowskiego w Nowogardzie.

„Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus" Nawiązuję najpierw do słów wypowiedzianych przez Ks. Kan. Proboszcza i równocześnie jak powitał wszystkich tu zebranych, tak samo i ja chciałbym w szczególniejszy sposób pozdrowić braci kapłanów i wszystkich tak pięknie przywitanych przez Ks. Kanonika. Ale wiadomo, że szczególny hołd należy się naszym kochanym Sybirakom tu obecnym na tym naszym nabożeństwie. Drodzy jest wiele tytułów dla, których chętnie do waszej parafii przybywam. Wspomniał Ks. Kanonik, że erygowałem tę parafię, w baraku też odprawiałem, ale potem cieszyłem się, że mogłem poświęcić ten kościół. Widzę nowe osiągnięcia, dla tego jesteśmy wdzięczni Ks. Kanonikowi Proboszczowi; za wszystko co czyni dla dobra tej parafii, za wszystko co czyni dla dobra tej świątyni. Moi drodzy, specjalny tytuł dla, którego dzisiaj przybyłem i chciałbym ujawnić swoją radość, że mogę Ks. Kanonikowi pogratulować kanonikatu, który się mu słusznie należy. Cieszę się z tego, że Ks. Metropolita, odznaczył waszego duszpasterza – Kanonikiem Gremialnym Wolińskiej Kolegiaty i dlatego Ks. Kanoniku proszę przyjąć moje serdeczne gratulacje, a równocześnie życzenia, żeby ten kanonikat nie tylko napawał radością, ale żeby przynosił wiele zachęty do tego, żeby dalej pracować dla dobra kościoła. Będę święcił ołtarz poświęcony Matce Bożej Częstochowskiej, będzie was mobilizował do łączności z tą naszą duchową stolicą jaką jest Częstochowa-Jasna Góra i dla tego po tej homilii ten ołtarz chętnie poświęcę. Za wszystkie osiągnięcia Ks. Kanonikowi pragnę podziękować, bo wiadomo, że kościół zawsze się cieszy, kiedy może wypowiedzieć swojemu kapłanowi wypowiedzieć słowa uznania i podziękowania, co niniejszym dzisiaj czynię. Nie jestem po raz pierwszy w waszej parafii. Ks. Kanonik często mnie zapraszał i jak powiedział w swym przemówieniu erygowałem tę parafię i dlatego muszę o nią dbać. Jestem tu dzisiaj w związku z odpustem św. Rafała Kalinowskiego.

Najmilsi w Chrystusie, jak wchodziłem do ołtarza śpiewaliście piękną pieśń o św. Rafale Kalinowskim i właściwie wszystko żeście wyśpiewali. Warto z dniem odpustowym trochę przybliżyć sobie tę postać. Św. Rafał, w świecie nazywał się Józef Kalinowski, urodził się w Wilnie w 1835r., otrzymał staranne wychowanie i wykształcenie i został inżynierem wojskowym. Potem było powstanie w 1863r., przyłączył się do walczących i był jednym z przywódców powstania styczniowego. Pochwycony przez Rosjan został zesłany na dziesięć lat przymusowych robót na Syberii. I stąd obecność Sybiraków w tym właśnie kościele poświęconym św. Rafałowi Kalinowskiemu, ma swoją wymowę i ma swoje szczególne uzasadnienie. Po odzyskaniu wolności, był wychowawcą błogosławionego Augusta Czartoryskiego. A po roku 1877 wstąpił do zakonu Karmelitów Bosych i został wyświęcony na kapłana w roku 1882. odnowił życie swojego zakonu w Polsce. Zmarł w Wadowicach 15 listopada 1907r. Wypada więc, aby te postać sobie przybliżyć, wyście ją sobie przybliżyli przez śpiew, ale mam obowiązek w swojej homilii wspomnieć tę postać i przypomnieć, że beatyfikacja waszego patrona parafii była w 1983 roku, a kanonizacja 17 listopada 1991 roku. Właściwie, można powiedzieć, że był osobą szczególnie bliską Janowi Pawłowi II, który beatyfikował i kanonizował św. Rafała Kalinowskiego.

Moi mili, śpiewałem modlitwę do Pana Boga i zawierała zasadnicze wezwanie: Ty napełniłeś św. Rafała kapłana, duchem mocy w przeciwnościach i wielkim umiłowaniem jedności Kościoła, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy mocni w wierze i wzajemnej miłości, wielkodusznie współdziałali dla osiągnięcia jedności wszystkich wiernych w Chrystusie. Jak zauważamy w tej modlitwie jest mowa, abyśmy byli mocni w wierze i wzajemnej miłości. To jest niezmiernie dzisiaj ważne w naszym co dziennym życiu. Te słowa wezwania, które często powtarza Jan Paweł II; trwajcie mocni w wierze, mają swoją szczególną wymowę. Na pewno każdy człowiek, chciałby trwać w Bogu, lecz nie zawsze wie w jaki sposób trwać można. Szczególne trudności przeżywa wtedy, gdy się sprzeniewierzył sobie i planu Bożemu. Jest wtedy w nim i chęć trwania w Bogu i chęć pragnienia posiadania czegoś wbrew Bogu. Jest niepokojąca miłość Boga i jest miłość sprzeczna miłości Boga i na próżno usiłuje obie pogodzić. Słowo Boże dzisiaj usłyszane, jak również nasze modlitwy i wasz śpiew do św. Rafała Kalinowskiego, daje nam wskazanie jak trwać mocni w wierze. Wiadomo, że całe serce mamy otworzyć Bogu i do tej miłości nawiązuje modlitwa, że mamy Boga kochać nade wszystko, jak również bliźniego swego miłować jak siebie samego. Słowo Boże, które było dzisiaj do nas skierowane, szczególnie list św. Pawła w drugim czytaniu, jakże nas zachęcają do tego, abyśmy byli tymi, ludźmi dobrej woli, abyśmy rozumieli na czym polega – trwać mocno w Bogu na wzór św. Rafała Kalinowskiego. Przede wszystkim nasze wzajemne okazywanie miłości – to wezwanie ma dzisiaj szczególną wymowę, może przede wszystkim na płaszczyźnie politycznej. Zauważamy, że choćby dzień dzisiejszy; ile przy nim rozgrywek? Trzeba nam, więc tej wzajemnej miłości na płaszczyźnie: politycznej, kościelnej i państwowej. Mamy, więc tymi być, którzy spełniają to wezwanie, które młodzież chętnie śpiewa: gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego.

Moi drodzy, to trwanie w Bogu polega, także na wykorzystaniu łaski udzielanej przez Boga. I tu może dotknę sprawy, mianowicie każdy z nas ma do urzeczywistnienia plan jaki Pan Bóg ma wobec każdego z nas. On jest wszechmocny, miłosierny, mądry – najmądrzejszy i dlatego stać Go na to, aby interesować się każdym człowiekiem. My mamy obowiązek, ten plan Boży dobrze rozpoznać, a jednocześnie wykorzystać te łaski, które Pan Bóg nam daje. To właśnie swoim życiem mamy świadczyć o Bogu. Trzeba nasze życie zharmonizować; życie religijne z naszym postępowaniem./.../ Nie brak dobrych ludzi wśród nas. Jesteśmy zbudowani ich postawą i dlatego jak mówi powiedzenie: słowami ma kogoś pouczyć, ale przykładem pociągnąć. /.../ Obecny rok z woli Ojca Świętego jest rokiem Św. Pawła. Św. Rafał Kalinowski, był bliski duchowi i rozmachowi apostolskiemu św. Pawła Apostoła. Powołanie jest darem Bożym, przygotowanym przez Niego jeszcze przed wiekami i dlatego gdy objawił się św. Pawłowi pod Damaszkiem, nie pytał o radę ciała i krwi, ponieważ był pewien, że powołał go sam Bóg.

Najmilsi, my wszyscy otrzymaliśmy powołanie i zaproszenie do kroczenia w naszej konkretnej sytuacji./.../ Myśli św. Pawła, są bliskie św. Rafałowi: wszystko badajcie, a co szlachetne zachowujcie. Zachęta do zdrowego krytycyzmu; nie wszystko co wam podaje radio, telewizja, prasa, nie wszystko mamy przyjmować. Mamy wszystko co szlachetne zachowywać, a nie korzystać z tego co nie jest zgodne z prawdą i co jest prowokacyjne. Mówi św. Paweł: unikajcie tego, co ma tylko pozór zła, a sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca. Chciałbym, byśmy prze ten odpust dzisiejszy, przez nasze życie z nadzieją wchodzili w nasze dalsze życie. /.../ najpiękniejszy przykład Matki Bożej i dlatego te Apele Jasnogórskie, które przez telewizję Trwam są podawane, umacniają łączność z Matką Bożą. Wam ułatwi tę łączność, ten ołtarz, który za chwilę będzie poświęcony i będziemy wołali do Matki Bożej – Jasnogórska Pani Tyś naszą Hetmanką, Polski Tyś Królową i najlepszą Matką. Ileż nadziei w tych słowach znaleźć możemy. Będę odmawiał modlitwę, która poświęca ten ołtarz, a wy łączcie się z moimi modlitwami. Amen.

Podziękowanie Ks. Kan. Proboszcza Kazimierza Łukianiuka na uroczystości odpustowej.
Po uroczystej Mszy św. odpustowej Ks. Kan. Kazimierz Łukjaniuk jako proboszcz parafii podziękował Ks.Abp. Marianowi Przykuckiemu za odprawienie Mszy św. i wygłoszenie homilii. Ks. Kanonik wyraził wdzięczność, także przybyłym kapłanom oraz całej wspólnocie.
Słowa wdzięczności: ,,/.../ Pytają mnie niekiedy Parafianie skąd Ks. Proboszcz bierze pieniądze na budowę kościoła. Wtedy im odpowiadam; to Św. Rafał buduje, to równięż Ona Maryja Matka Boża, do której wiele razy pielgrzymowałem na Jasną Górę, której zawierzyłem, buduje i ciągle pomaga i czuwa. Dziękuje za poświęcenie tego obrazu z Jej wizerunkiem".

Przemówienie Pani mgr. Franiszki Kobylińskiej – Prezes Zarządu Koła Ogólnopolskiego Związku Sybiraków w Nowogardzie podczas spotkania Sybiraków z młodzieżą w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych im.Stanisława Staszica w dniu 20 listopada 2008 roku.

PRZESŁANIE DO MŁODYCH

Związek Sybiraków zwraca się do Was młodych z prośbą o wsparcie, a przede wszystkim o kontynuowanie naszej działalności. Świadomi jesteśmy nieubłaganego przemijania czasu i dlatego pragniemy przekazać Wam naszą historię i bolesne fakty. Aby mieć siłę w przyszłości, trzeba znać przeszłość. Piętno, które dźwigamy nie pozwala nam zapomnieć okupacji niemieckiej, a w szczególności sowieckiej, kiedy tysiące Polaków w różnych okresach połowy ubiegłego wieku deportowano w głąb Związku Radzieckiego na nieludzką ziemię, także do więzień i łagrów. Zdziesiątkowani przez chłód, głód, katorżniczą i wyniszczającą pracę po kilku lub kilkunastu latach różnymi drogami wracaliśmy do swojej Ojczyzny, nie zawsze do takiej, o jakiej marzyliśmy. Jest to ponura część historii naszego narodu, którą jeszcze żyjący ludzie, którzy przeżyli tę gehennę mogą Wam przekazać.

Pragnieniem naszym jest, abyście godnie nas zastępowali i nie pozwolili wymazać z pamięci historii cierpień i poniesionych ofiar narodu polskiego.

Zwracając się do Was o współpracę i kontynuowanie naszej działalności sybirackiej, nie chcemy rozdrapywać zagojonych już ran. Jako podstawę naszego przesłania przyjmujemy zasady wiary katolickiej, nakazującej przebaczenie, pojednanie i zgodę.

Pragniemy pozostawić Wam testament tych, którzy dumnie, choć sponiewierani, wolni, choć zniewoleni, honorowi, choć poniżeni – do końca dochowaliśmy wierności Ojczyźnie i naszym ideałom w najcięższych chwilach życia na zesłaniu.

Bóg – Honor – Ojczyzna, niech będą naszym patriotycznym nakazem.

Słowo Ks. mgr Arkadiusza Grzelaka na akademii poświęconej pamięci - tym, którzy oddali życie za Ojczyznę, za wolność i za pokój. Spotkanie odbyło się w ZSP im. Stanisława Staszica w Nowogardzie/20.11.2008r./, po uroczystej Mszy św. w kościele parafialnym pw. Św. Rafała Kalinowskiego.

"Nawiązując do słów Pani Prezes Związku Sybiraków, pragnę podziękować Wam drodzy weterani - Sybiracy, za Wasze świadectwo autentycznego patriotyzmu. Jak być Polakiem, gdy dom rodzinny i Ojczyzna tak daleko. Wasza obecność tu i teraz jest dla nas młodych ludzi i dla naszego pokolenia bardzo budująca. Ktoś z Was powiedział, ,, że jeden rok na wygnaniu to jak cała wieczność." My tego nie znamy, to Wasze świadectwo i Wasza obecność, do nas przemawiają. Te zdarzenia, których doświadczyliście, są nam odległe, są znane z książek, filmów, a dziś Wy - świadkowie prawdy jakże bolesnej, o niej mówicie.
To on Św. Rafał Kalinowski jak Wy przeżył gehennę prześladowania, niesprawiedliwości i nieludzkiego traktowania. 10 lat na Syberii, odcisnęły na jego życiu szczególne piętno. I on i na pewno wielu z Was pytało wówczas gdzie jest Bóg, dlaczego takie nieszczęście... On swoim życiem pełnym miłości i cierpliwości dźwigał ten ciężar swojej niedoli, a jakże często i innym pomagał iść na przód. Bóg Was nie opuścił, to On Jezus powiedział-,,...nie przyszedłem do tych co się dobrze mają, ale do cierpiących, chorych i opuszczonych." On był z Wami, On dał Wam siłę, aby przetrwać.
Jan Paweł II - 17 listopada 1991r. na Placu Św. Piotra w Rzymie, podczas kanonizacji bł. Rafała Kalinowskiego powiedział o nim - ,, Człowiek zdobyty przez Chrystusa." Św. Rafał pozwolił się zdobyć Chrystusowi, poszedł za Nim do końca, a będąc kapłanem-karmelitą, urzeczywistniał swoim życiem, swoją duchowością miłość, której doświadczył od samego Boga, wypełniając ją każdego dnia-,,wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich, mnieście uczynili."
Dziękuję młodzieży i Pani Profesor Ewie Staszak za przygotowanie uroczystej i wymownej akademii patriotycznej, dziękuję Pani Dyrektor Elżbiecie Mucha i młodzieży za przygotowany poczęstunek na dzisiejszą uroczystość. Słowa wdzięczności kieruję do młodzieży wraz z Panem Profesorem ze Szczecina, którzy towarzyszą nam w świętowaniu.
Na ręce Pani Prezes składam podziękowanie Wam drodzy Sybiracy: z Nowogardu i ze Szczecina i z innych miast tu obecnych. Jesteście dla nas żywą historią, której nie można zapomnieć, bądźcie świadkami tego co daj siłę i nadzieję, tego jak być Polakiem, jak bronić wartości: Bóg, Honor, Ojczyzna i Wolność. Szczęść Boże."

Fundatorzy

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 23, listopad 2012 21:29

"Męczennikom Sybiru"

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 22, listopad 2012 22:33

„Ofiary Sybiru" ufundowany przez Sybiraków	„Jan Paweł II" ufundowany przez nowogardzki PSL	św. Rafał" ufundowany przez wiernych Nowogardu

Dzwony zostały wykonane przez Odlewni dzwonów – ludwisarnia Janusz Felczyński
- spółka mieszcząca się w Ostrowie koło Przemyśla. Ich koszt wyniósł 138.636 zł.