Ogólnopolski Związek Sybiraków Koło w Nowogardzie

Szczegóły

Opublikowano: środa, 14, listopad 2012 11:46

Działamy w gminach: Nowogard, Osina, Dobra Nowogardzka i Goleniów.
Szerzymy wiedzę z historii Polski, której brakowało w podręcznikach w czasie PRL. Spotykamy się z młodzieżą różnych klas. Pomagamy współtworzyć kulturę środowiska lokalnego. Jesteśmy prężnie działającym kołem, które ma w dorobku: tablicę pamiątkową, pomnik, witraż w kościele p.w. naszego patrona św. Rafała Kalinowskiego. Chcemy utworzyć Klub Wnuków Sybiraków. Włączymy się do budowy świetlicy środowiskowej. Pomagamy dzieciom zaniedbywanym moralnie i fizycznie.

PRZEWODNICZĄCA ZWIĄZKU
Franciszka Kobylińska

SIEDZIBA ZWIĄZKU
ul. 700-Lecia 14
72-200 Nowogard
91 392-14-84

WAŻNE DOKONANIA I WYDARZENIA:

• 7.09.1996 r. – Odsłonięcie    tablicy pamiątkowej w kościele Wniebowzięcia NMP w Nowogardzie
• 11.11.1997r. – Odsłonięcie pomnika „PAMIĘCI SYBIRAKÓW"
• 1.11.1998 r. – Poświęcenie tablicy upamiętniającej zmarłych na zesłaniu, umieszczonej obok pomnika
• 20.11.1998 r. – Wręczenie monstrancji  „Dar Sybiraków" dla parafii p.w. św. Rafała Kalinowskiego w Nowogardzie
• ROK 1999
  • Wręczenie złotej kapy dla parafii p.w.św.Klary w Dobrej
  • Wręczenie paschału , mszału i lekcjonarzy dla parafii Wniebowzięcia NMP w Nowogardzie
  • Wręczenie sygnaturki i welonu dla parafii Matki Bożej Fatimskiej w Nowogardzie
• 20.11.2003 r. – W 75 rocznicę powstania Związku Sybiraków i 15-lecie  jego reaktywowania  członkowie Koła Ogólnopolskiego Związku Sybiraków ufundowali witraż w hołdzie swemu patronowi św. Rafałowi Kalinowskiemu . Witraż umieszczono w jednym oknie kościoła.
• ROK 2007 – ufundowanie dzwonu „Męczennikom Sybiru"  FUNDATORZY DZWONU
• 16.09. 2008 r. – poświęcenie tablicy „Miejsca Kaźni" umieszczonej obok pomnika
• 20 listopada przypada ODPUST PARAFIALNY 2008.    >>> 2007

Każdego roku w tym dniu przyjeżdżają poczty sztandarowe z innych Kół Oddziału Szczecin.
Członkowie koła uczestniczą w uroczystościach lokalnych, spotkaniach z młodzieżą w szkołach. W  Wielkim Poście prowadzimy Sybiracką Drogę Krzyżową opracowaną przez prezes Koła mgr Franciszkę Kobylińską.
Aktywnie uczestniczymy w życiu parafii. Działamy w Kole Różańcowym i parafialnym Caritas.

Sybiracy – mieszkańcy Nowogardu i okolic, dla większej czci i chwały Boga Wszechmogącego, w hołdzie swemu patronowi Rafałowi Kalinowskiemu dla wiecznej pamięci i potomnym, wnoszą swój skromny dar do budowanej polskiej świątyni. Tym darem jest witraż przedstawiający Świętego Rafała na zesłaniu i Ostrobramską Panią. Imię Świętego Rafała Kalinowskiego - patrona Sybiraków otrzymała ta Świątynia. Obraz Ostrobramskiej Pani Sybiracy – Kresowiacy, tułający się po wszystkich zakątkach tej ziemi noszą w swych sercach i pamięci. Nowogard, dnia 20 listopada 2003 r.

HERB SYBIRAKÓW

Ruch Rodzin Nazaretańskich

Szczegóły

Opublikowano: środa, 14, listopad 2012 11:45

  

Opiekunami wyznaczonymi przez ks. Proboszcza byli:

    • ks. Mirosław Staroszczyk   - od 09.2007 r. do 08.2008 r.
    • ks. Arkadiusz Grzelak        - od 09.2008 r. do 08.2009 r.
    • ks. Grzegorz Grinn             - od 09.2009 r. do 08.2010 r.
    • ks. Marcin Gudełajski         - od 09.2010 r. do 08.2015 r.
    • ks. Krystian Dylewski         - od 09.2015 r. do 08.2018 r.
    • ks. Łukasz Śliz                  - od 09.2018 r. do 08.2019 r.

Obecnie naszym opiekunem jest ks. Bartosz Wach

1. Pan zaprasza nas do udziału w swoim Boskim życiu i oczekuje nas z miłością niezależnie od naszej grzeszności.
2. Wiara jest siłą dynamiczną, ale Bóg przejawia swoją obecność, swoją potęgę i pobudza do nawrócenia poprzez środki ubogie.
3. Dynamizm ten potrzebuje mocnego pokarmu, jakimi są: Eucharystia, Słowo  Boże, modlitwa serca.
   
   W pogłębianiu wiary, nadziei i miłości pomocą są także rekolekcje zimowe i letnie, dni skupienia, pielgrzymki i kierownictwo duchowe.

DUCHOWOŚĆ
Ruch Rodzin Nazaretańskich (RRN) jest międzynarodowym katolickim ruchem apostolstwa rodzin. Jego idea oparta jest na Ewangelii. Wzorem dla członków jest Chrystus żyjący w Świętej Rodzinie, który był „poddany" (Łk 2,51) Matce Bożej i św. Józefowi przez trzydzieści lat swojego ziemskiego życia. Dlatego Rodziny Nazaretańskie pragną wzrastać w wewnętrznym zawierzeniu Matce Bożej, zgodnie z dewizą Jana Pawła II (zapożyczoną od św. Ludwika Marii Grignion de Montfort): „Totus Tuus, Maria, ergo sum, et omnia mea Tua sunt" – Cały Twój jestem, Maryjo, i wszystko co moje Twoim jest...Ufają, że Matka Syna Bożego poprowadzi je najprostszą drogą do realizacji ich chrześcijańskiego powołania i pomoże odkryć i wypełnić wolę Bożą. Specyfiką RRN jest kultywowanie życia wewnętrznego ze szczególnym akcentem położonym na radykalizm w dążeniu do świętości zgodnie z klasycznymi wzorami ukazanymi przez św. Jana od Krzyża, św. Teresę z Avila, św. Teresę od Dzieciątka Jezus, św. Faustynę, św. Maksymiliana. Ideałem świętości dla członków Ruchu jest życie Świętej Rodziny w Nazarecie. W dążeniu do świętości podkreślany jest normatywny charakter nauczania Kościoła oraz wartość kierownictwa duchowego opartego na wskazaniach uznanych przez Kościół autorytetów w dziedzinie ascezy i mistyki chrześcijańskiej. Członkowie Ruchu pragną wcielać w życie wzór Nazaretu, kierując się ideą tzw. środków ubogich. Zwracają się oni w sposób szczególny ku Najświętszej Ofierze. Dążą do pełnego współdziałania w ofiarowaniu Eucharystii składając Bogu duchowe ofiary, które w tym przypadku oznaczają życie ukryte w Bogu, pełne pokory i prostoty. Msza św. jest dla nich źródłem ich nawrócenia i mocą ku realizacji nazaretańskiego ideału w życiu codziennym. Fundamentem dla rozwoju ich życia duchowego jest Słowo Boże.
RRN jest bardzo młody, liczący niespełna 19 lat, a cechą charakterystyczną jego pracy jest opieranie się na środkach ubogich, znaczy to, że unika on reklamy i pragnie w miarę możliwości pozostać ukryty, wzorem życia Świętej Rodziny w Nazarecie. Duchowość Ruchu rozprzestrzenia się głównie poprzez osobiste świadectwo tych, którzy starają się nią żyć. Ks. Rene Laurentin (we wstępie do francuskiego wydania książki ks. T. Dajczera „Rozważania o wierze") odnosząc się do tego aspektu duchowości Ruchu posługuje się maksymą „Hałas nie czyni dobra. Dobro nie czyni hałasu".

ZAŁOŻYCIEL I HISTORIA POWSTANIA
Ruch zrodził się z potrzeby pogłębionego życia duchowego, ale także jako odpowiedź na wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II do Nowej Ewangelizacji. „Nie wystarczy odnawiać metody duszpasterskie ani lepiej organizować i koordynować instytucje kościelne, ani też z większą przenikliwością, biblijne i teologiczne podstawy wiary: trzeba wzbudzić nowy zapał świętości." Papież przemawiając 9 czerwca w Nowej Hucie wskazał wtedy Kościołowi lekarstwo na nowe czasy. Dramatyczna walka o wiarę, która się rozpoczęła jest tylko fragmentem zmagania, które wstrząsa Europą, dotkniętą dziś chorobą sekularyzacji.
Duchowość „nazaretańska" w swoim obecnym kształcie jest przede wszystkim owocem prawie trzydziestoletniej pracy duszpasterskiej profesora Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie ks. Tadeusza Dajczera, wyrażającej się głównie w głoszeniu konferencji i w kierownictwie duchowym. Grupa osób skupionych wokół niego z czasem przekształciła się w stały zespół formacyjny, który od 1985 r. przybrał bardziej konkretne formy organizacyjne, zaś w 1991 r. został oficjalnie uznany przez władzę kościelną. Doświadczenie duchowe wielu kapłanów zaangażowanych w duszpasterską posługę oraz aktywność i potrzeby osób świeckich domagały się ujęcia rozwijającej się duchowości w dojrzały i konkretny kształt. Została ona sprecyzowana w formie statutu obejmującego istotę duchowości, strukturę RRN oraz formy jego działania.

ROZWÓJ RUCHU
Obecnie RRN rozwija się na terenie całej Polski, a także w kilkudziesięciu krajach na wszystkich kontynentach. Od roku 1987 powstaje we Francji, Hiszpanii i Portugalii, a w rok później w Anglii, Holandii i Niemczech. W 1989 Ruch zostaje zapoczątkowany w Meksyku, a następnie w Argentynie, Brazylii, Kolumbii, Wenezueli, Kubie, USA, Kanadzie. W latach 90. nastąpił dalszy rozwój RRN w kolejnych krajach europejskich: Włoszech, Austrii, Belgii, Węgrzech, Białorusi, Litwie, Łotwie, Rosji, Ukrainie, Słowacji i Czechach. W 1994r. powstał także w Nowej Zelandii i Zambii, zaś w 1996 na Filipinach, w Australii oraz w Indiach.

MATERIAŁ POCHODZI ZE STRONY http://www.4lomza.pl/index.php?wiad=1447

Świetlica JP2

Szczegóły

Opublikowano: środa, 14, listopad 2012 11:45

 

Pokolenie JP2 >>>

SZCZECIŃSKA PIESZA PIELGRZYMKA NA JASNĄ GÓRĘ     2008>>>      2009>>>      2010>>>

Oaza rodzin

Szczegóły

Opublikowano: środa, 14, listopad 2012 11:45

Kościół zna drogę, na której rodzina może dotrzeć w głąb prawdy o sobie. Tej drogi, której nauczył się w szkole Chrystusa i której w ciągu dziejów widzianych w świetle Ducha nie narzuca, lecz którą, czując w sobie przemożny nakaz, ukazuje wszystkim bez lęku, a raczej z wielką ufnością i nadzieją, choć wie, że „dobra nowina" zna również mowę Krzyża. Ale przez Krzyż właśnie, rodzina może osiągnąć pełnię swego bytu i doskonałość swej miłości.

Pragnę na koniec zaprosić wszystkich chrześcijan do odważnej i serdecznej współpracy ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, którzy w swym życiu niosą odpowiedzialność za służbę rodzinie. Ci którzy poświęcili się dla jej dobra w łonie Kościoła, w jego imieniu i przezeń natchnieni, jednostki, grupy, ruchy czy stowarzyszenia, często znajdują obok siebie osoby i instytucje, które pracują dla tego samego ideału. W wierności wartościom Ewangelii i wartościom ludzkim oraz w poszanowaniu uprawnionego pluralizmu inicjatyw, współpraca ta może sprzyjać szybszemu oraz integralnemu rozwojowi rodziny.

A teraz, kończąc to orędzie pasterskie, które ma zwrócić uwagę wszystkich na poważne, lecz również fascynujące zadania rodziny chrześcijańskiej, pragnę wezwać orędownictwa świętej Rodziny z Nazaretu.

Cudownym zamysłem Bożym żył w niej ukryty przez długie lata Syn Boży: jest ona więc pierwowzorem i przykładem wszystkich rodzin chrześcijańskich. Rodzina, jedyna na świecie, ta, która wiodła nieznane i ciche życie w małym miasteczku palestyńskim; która doświadczyła ubóstwa, prześladowań, wygnania; która wielbiła Boga w sposób nieporównywalnie wzniosły i czysty, nie omieszka wspomagać wszystkich rodzin chrześcijańskich, co więcej, wszystkich rodzin świata w wierności codziennym obowiązkom, w przezwyciężaniu niepokojów i udręczeń życiowych, w wielkodusznym otwarciu się na potrzeby innych, w radosnym wypełnianiu planu Bożego.

Niech święty Józef, „Mąż Sprawiedliwy", niestrudzony pracownik, nieskazitelny opiekun skarbów Mu powierzonych, strzeże je, opiekuje się nimi i zawsze je oświeca.

Niechaj Maryja Panna, tak jak jest Matką Kościoła, będzie również Matką „Kościoła domowego", ażeby dzięki Jej macierzyńskiej pomocy każda rodzina chrześcijańska mogła rzeczywiście stać się „małym Kościołem", w którym będzie odzwierciedlać się i żyć tajemnica Kościoła Chrystusowego. Niech Ona, Służebnica Pańska, będzie przykładem pokornego i wielkodusznego przyjęcia woli Bożej; niech Ona, Bolesna Matka u stóp Krzyża, łagodzi cierpienia i osusza łzy tych, którzy cierpią z powodu trudności rodzinnych.

A Chrystus Pan, Król wszechświata, Król rodzin, niech będzie obecny jak w Kanie, w każdym ognisku chrześcijańskim, aby dać mu światło, radość, pogodę i męstwo. W dniu uroczyście poświęconym Jego Królewskości, błagam Go, aby każda rodzina umiała wielkodusznie dawać swój własny wkład w przyjście na świat Jego Królestwa, „Królestwa prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju", do którego zdążają dzieje.

Jemu, Maryi i Józefowi zawierzam każdą rodzinę. W ich ręce i ich sercu oddaję tę Adhortację: niech Oni podadzą ją wam, czcigodni Bracia i umiłowani Synowie, i niech otworzą wasze serca na światło, którym Ewangelia promieniuje na każdą rodzinę.

Jan Paweł II, papież  ADHORTACJA  APOSTOLSKA  FAMILIARIS CONSORTIO 
DO BISKUPÓW, KAPŁANÓW I WIERNYCH CAŁEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO 
O ZADANIACH RODZINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ W ŚWIECIE WSPÓŁCZESNYM